Η "Ιθάκη" ανέκαθεν μου δημιουργούσε ένα δέος με το "ταξίδι της".....ένα δέος φτιαγμένο από το πούσι των συναισθημάτων, της αισθαντικότητας, του πάθους, της γόνιμης σκέψης για την ζήση ώστε να μη δέσω ποτέ στο λιμάνι της.....
Ταξίδι "αλαργινό" και μάλιστα μετουσιωμένο κυρίως με τους δυο από τους τέσσερις πόλους του κύκλου. Την άνοιξη και το φθινόπωρο όπου όλα είναι "τρεχαλητά" σε σχέση με το δίπολο χειμώνα-καλοκαίρι όπου η στιβαρότητα περισσεύει. Κι όταν λέω "όλα" δεν αναφέρομαι σε τίποτε λιγότερο από εκείνο το εκρηκτικό μείγμα που απαντάται στον άυλο κόσμο της ψυχής.
Ψυχή που τρέχει και δεν φτάνει, που ζει για την κίνηση για ν'ανασάνει, να ρουφήξει ν'απολαύσει να μουσκέψει να στεγνώσει ν'αφουγκραστεί να κελαηδήσει, να.....
Τα αισθητήρια λοιπόν στο λίκνο της αέναης παρόρμησης ταυτίζονται με τις εξωτερικές οσμές, και στην πορεία αναμειγνύονται δίνοντας κάτι τόσο νέο και σφριγηλό, που μαγνητίζει όλα τα τριγύρω του ασταθή και μη, μεταλλάσσοντας τα.
Άνοιξη γαρ εν προκειμένω για την ψυχή, μα θέσφατο εν παρόδω για την πλήρη αποκατάσταση ισορροπίας και ευδαιμονίας της, έως και στα βαθύτερα στρώματα της, εκεί όπου κουρνιάζει η αταξία.
Η αταξία του ταξιδιού του ταξιδευτή του επιβάτη του "άλλου", η αταξία της θάλασσας του μπούσουλα του ονείρου της νυχτιάς, η αταξία εντέλει του φάρου του λιμανιού του προορισμού, του ίδιου του στόχου που δεν είναι άλλος από.....
Ταξίδι "αλαργινό" και μάλιστα μετουσιωμένο κυρίως με τους δυο από τους τέσσερις πόλους του κύκλου. Την άνοιξη και το φθινόπωρο όπου όλα είναι "τρεχαλητά" σε σχέση με το δίπολο χειμώνα-καλοκαίρι όπου η στιβαρότητα περισσεύει. Κι όταν λέω "όλα" δεν αναφέρομαι σε τίποτε λιγότερο από εκείνο το εκρηκτικό μείγμα που απαντάται στον άυλο κόσμο της ψυχής.
Ψυχή που τρέχει και δεν φτάνει, που ζει για την κίνηση για ν'ανασάνει, να ρουφήξει ν'απολαύσει να μουσκέψει να στεγνώσει ν'αφουγκραστεί να κελαηδήσει, να.....
Τα αισθητήρια λοιπόν στο λίκνο της αέναης παρόρμησης ταυτίζονται με τις εξωτερικές οσμές, και στην πορεία αναμειγνύονται δίνοντας κάτι τόσο νέο και σφριγηλό, που μαγνητίζει όλα τα τριγύρω του ασταθή και μη, μεταλλάσσοντας τα.
Άνοιξη γαρ εν προκειμένω για την ψυχή, μα θέσφατο εν παρόδω για την πλήρη αποκατάσταση ισορροπίας και ευδαιμονίας της, έως και στα βαθύτερα στρώματα της, εκεί όπου κουρνιάζει η αταξία.
Η αταξία του ταξιδιού του ταξιδευτή του επιβάτη του "άλλου", η αταξία της θάλασσας του μπούσουλα του ονείρου της νυχτιάς, η αταξία εντέλει του φάρου του λιμανιού του προορισμού, του ίδιου του στόχου που δεν είναι άλλος από.....
"Το νησί που ταξιδεύει" είναι η δική μου Ιθάκη που δε θα ήθελα να αισθανθώ ποτέ.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου