"Το χαμόγελο της φυσαλίδας"

Η αίσθηση της κάθε ημέρας και νύχτας διαφορετική, ξεδιπλώνει τον χαραχτήρα του χαμόγελου και της θλίψης αμφότερα με τις δοκιμασίες της σκέψης και του συναισθήματος, πλάθοντας ανακατατάξεις και διαρροές ισορροπίας στην ψυχοσύνθεση του ατόμου, χωρίς να ρωτάται το ίδιο.
Οι παράγοντες επηρεασμού εξωγενείς, και συνήθως λόγο ελλιπών γνώσεων του υποκειμένου εκφέρουν απορίες έως φοβίες και ανασφάλειες, αυξάνοντας την ερώτηση προς τον εαυτό του. Καθόλου άσχημα λοιπόν εφόσον η ερώτηση φέρει την συλλογή της πληροφορίας, ώστε να αποθηκεύεται και να επεξεργάζεται συστηματικά, προς αφύπνιση των κενών και αρνητικών σκέψεων. Ναι θαρρώ είναι η δημιουργία νέας γνώσης (κορυφαίας έως άχρηστης κατά το δοκούν) ετούτη που ωθεί την σκέψη, διότι ακόμη και άχρηστη εφαρμόζει τον νόμο της ώθησης τελικά προς το χαμόγελο. Αυτή η δημιουργία λοιπόν είναι το περίφημο ταξίδι προς την εύρεση της στεριάς, είτε ακόμη και προς την εύρεση εκείνου του νησιού, που υπό άλλες συνθήκες (καλλιτεχνικοαισθητικές) ταξιδεύει κι αυτό.
Γιατρικό στην όλη κατάσταση, η αυτοσυγκέντρωση στην ικανότητα διαχείρισης κατά την διάρκεια των αλλαγών σε κάθε μία από αυτές. Σωσίβια υπάρχουν πολλά όπως και ανάσες για τον βυθό, αφήνοντας τις φυσαλίδες να στοχάζονται κι αυτές το δικό τους ταξίδι......