"Δανεική σκιά"

Μεθυσμένες ξερολιθιές από ήλιο
με φλέβες τραχιές σαν τον έρωτα
πόσες χιλιάδες ήλιο θε για να στρώσουν

παίδεψα το σκαρί μου στο φως
κούρσεψα της ψυχής το σκοτάδι
μια φυλακή μια λέξη δίχως χάδι

στη σκιά σου γράφω ένα στίχο
ψάχνω το νυχτολούλουδο που ανθεί την μέρα
να ξεδιψάσω θέλω στην ανάσα σου

μα ετούτη η ανάσα με κυριεύει
θέλεις το όνειρο για ρότα
ή ένα φιλί με ένα κερί σε μια τραμπάλα