"Η αποθέωση της πανσέληνου"

Τούτο το καλοκαίρι ευρύχωρο στα συναισθήματα, απλοποιεί καταστάσεις σε παράθυρα ανένταχτων προσομοιώσεων, λογής λογής αλλοπρόσαλλων φευγαλέων μεθυστικών στιγμών.
Παρερμηνεύοντας την φωτεινή παρέμβαση του ασφαλούς διαλόγου έρωτα-ύπαρξης και της προκείμενης διαθλαζόμενης σκέψης, ετοιμηγορεί στο εφετείο της ζωής υπέρ λύσεων ελλειψηγεννούς χαραχτήρα, αναβράζοντας θυμό λύπη τραγωδία, μα και χαμόγελο ανάσα στεναγμό προσήνειου βλέμματος στον βαθμό που δροσίζει με την σκιά του υπό του ήλιου τα δυσκόλως κατανοούμενα και ερμητικά δυσπρόσιτα.
Η χαροποιός διαφορά υπέρ του λίγου ψυχικού συναισθήματος, καταφανέστατα διαστασιολογεί την εμπειρία της καθημερινής συνύπαρξης, ώρα την ώρα λεπτό το λεπτό για μια πιο λογικοταχθεί μακροπρόθεσμη προσπάθεια αληθινής ζήσης με το είδωλο, μερικώς κατ'ομοίωση και ποτέ κατ'εικόνα.
Αφουγκραζόμενος τον υμένα της υγρής ψυχικής διαίσθησης, δεν μου μένουν παρά μελοποιημένα χαμόγελα, φεγγαρόπλαστης ασημιάς ίνας ξαπλωμένης του κύματος, στίλβης όραμα αλάνθαστης στην φορά που θα ζεύξει τον έρωτα προ της άρνησης και της καλοπροαίρετης υποχώρησης, εάν ο φόβος βουρκώσει την διασταλμένη κόρη αχρωμάτιστα μα στοϊκά, στο πάθος της αποφασισμένης μετριοφροσύνης, καταφανέστατα διορατικής προτού αλώσουν τα βλέφαρα βαριές υποσχέσεις.
Στέκω έμπροσθεν της στίλβης και νιώθω, βλέπω με τα μάτια της ψυχής μου και γεύομαι.......


"Του Αυγούστου το φεγγάρι"

Τον αλωνάρι το μελτέμι καλά κρατεί
παίρνει το νου μου για τα πλατύγυρο
'κείνο το κόκκινο
άμα τα’ντικρίσεις θαμπώνεσαι
κι η γραμμή σου γνέφει ανέβα
κι αλαφραίνεις σαν προχωρείς
ίσαμε να μείνει η ψυχή σου
να ονειρεύεται